Bijna een half jaar geleden begon ik met deze blog. Ik begon heel enthousiast. Over vreten en vrolijk zijn, dat het niet erg is dat je niet weet wat je wilt en dat het niet erg is dat het werk dat je doet niet is wat je wilt of kunt. Als je je (vrije) tijd maar goed besteed, door dingen te doen waar jij van geniet. Of dat nu muziek maken, bungeejumpen, reizen of in één dag twee seizoenen How I Met Your Mother kijken is. In hoeverre is me dat tot nu toe gelukt?
Work work work work work
Al gauw kwam ik erachter dat het niet zo makkelijk is als het lijkt. Gewoon je geld verdienen met een baantje wat je eigenlijk niet echt fantastisch vindt, maar je energie uit je vrije tijdsbesteding halen. Waarom niet? Je kunt toch gewoon werken op de tijdstippen dat je moet werken en het zodra je thuis bent weer vergeten en met iets anders aan de slag gaan? Maar wat als je nog niet echt een goed plan hebt? Wat als de dagen zo snel voorbij vliegen dat je vergeet een plan te verzinnen of hiermee aan de slag te gaan. Leuk zo'n bucketlist, maar je moet wel tijd maken om iets uit te voeren!
Daarnaast ben ik erachter gekomen dat je jezelf niet thuis laat als je gaat werken. Je hoofd met al zijn gedachten (mijn hoofd is blijkbaar een man) gaat lekker met je mee. Ook al heb je de deur bij mevrouw Hupsakee dicht getrokken, ze bestaat nog wel en jouw hoofd kan je met haar lastig vallen zoveel als'ie wil, want hij heeft haar ook ontmoet!
Op een ochtend gaf ik een gastles aan jongeren over jezelf presenteren. Voordat je jezelf goed kan presenteren moet je jezelf goed kennen dus we hadden het over onze goede eigenschappen en vaardigheden. Toen viel bij mij het kwartje. Wat zijn mijn eigen goede eigenschappen eigenlijk?Welke vaardigheden bezit ik? Ik weet het niet meer, want ik doe er niks mee! Tijdens het werk dat ik nu doe kan ik de dingen die ik leuk vindt of goed kan ook niet ontwikkelen. Ik sta stil en daar word ik niet blij van.
There is no path to happiness: happiness is the path -Buddha*
*of iemand anders, who knows.
In het boek "The Happiness Project" van Gretchen Rubin las ik iets wat ik erg interessant vond. Gretchen Rubin beschrijft in haar boek haar formule voor geluk als volgt:
"To be happy, I need to think about feeling good, feeling bad and feeling right."
Je zorgt er voor dat je je goed voelt. Je zorgt voor blijdschap, plezier, enthousiasme, dankbaarheid, intimiteit en vriendschap. Je vermindert "the bad". Minder schuldgevoel, schaamte, boosheid, jaloezie, verveling en irritatie. Lijkt me een goed plan! Vervolgens kijk je of je het gevoel hebt dat je je leven leeft dat je zou willen leven, wat voor jou specifiek goed voelt. Bevind je je op de goede plek? Bijvoorbeeld op je werk, in je relatie, op de wereld..
Tot slot voegt ze hier iets heel belangrijks aan toe, namelijk: groei. "It isn't goal attainment but the process of striving after goals-that is, growth- that brings happiness". Dus niet het bereiken van je doel, maar de weg er naartoe maakt je gelukkig.
Ik denk meteen aan mijn halve marathon van volgende week. Vaak vraag ik me af: vind ik dit nou leuk? Waarom doe ik dit eigenlijk? Tijdens het lopen zie ik ontzettend af, het gaat bij mij verre van vanzelf, maar als ik merk dat ik weer een stukje verder ben gekomen dan de keer daarvoor, wauw, dat gevoel makes me erg happy! Stel dat ik zaterdag de finish haal, dan zal ik zeker euforisch zijn, dus ook het behalen van het doel zal me blij maken. Ik zal alleen gauw denken, wat is de volgende stap? Daarom geniet ik volop van de progressie, want daar haal ik ook een flinke dosis happiness uit! Wauw, so good, awesome.
En nu?
Goed, back to work. Het is dus erg belangrijk om progressie te maken. In april heb ik de thuiszorg ingeruild voor een baan in een kledingwinkel. Nu kan ik lekker genieten van dat ene t-shirt dat ik steeds netter kan opvouwen en het kleding rek bij de paskamers dat steeds leger raakt wanneer ik het aan het opruimen ben. Even zonder gekke geit: Het is beter dan schoonmaken in schone huizen, waar je helemaal niet ziet wat je hebt gedaan.
M'n werk laat ik weer even voor wat het is. Ik probeer nu tijdens mijn werk wel zoveel mogelijk progressie te boeken, maar zorg er vooral voor dat ik mijn vrije tijd vooruit ga. Lekker blijven hollen dus. En weet je wel hoe goed het voelt wanneer je al op pagina 143 bent van een Engelstalig boek? Love it!
PS Wie heeft mijn bucketlist verstopt?
Dikke tuut!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten