Een tijdje terug ben ik met een vriendin naar een symposium geweest over of geld wel of niet gelukkig maakt. Eén van de antwoorden was dat je gelukkig wordt van geld, als je het uitgeeft aan iemand anders. Als je iemand trakteert op cola met kersensmaak, of een cadeautje geeft bijvoorbeeld. Daarnaast benoemt Gretchen Rubin.. In haar boek "the Happiness Project".. (Ik moet een beetje lachen) Die je uiteraard al lang hebt aangeschaft na mijn overtuigende blogs:
"One of the best ways to make yourself happy is to make other people happy." - Gretchen Rubin in "the Happiness Project"
Je vraagt je misschien af: Maak ik iemand dan blij om mezelf blij te maken? Is dat niet een beetje egoïstisch? Nou, ik zeg: Dat maakt geen drol uit! Want je vindt het leuk om iemand anders blij te maken. Dus als die ander dan ook daadwerkelijk blij gemaakt is, dan is dat toch mooi? Dat je er zelf ook blij van wordt is dan toch een mooie bijkomstigheid?
Vandaag een mooi voorbeeld van blij worden, door iemand anders blij te maken. Ik heb vanmiddag even een kwartiertje in een stoel gelegen. In het ziekenhuis wel eens waar. Ik hoefde helemaal niks te doen, alleen maar te wachten. Oja, er moest wel naald in mijn arm, maar ook dat hoefde ik gelukkig niet zelf te doen.
Waarom bloed doneren?
Vanmiddag ben ik naar Sanquin gegaan om bloed te doneren. Bloed doneren is de bom! Je maakt iemand anders blij (sterker nog, je redt iemand leven!), daar word je zelf ook blij van. In mijn geval overwin je ook nog eens één van je grootste angsten, namelijk naalden, en daar word je ook blij van. Blij? Huh? Wat zeg ik nou! EUFORISCH! Ik kan me de eerste keer nog goed herinneren. Ik neem je even mee.
De eerste keer dat ik bij Sanquin kwam om bloed te geven was ik bloednerveus (heheh). Ik zag het echt totaal niet zitten. Gelukkig waren de verpleegkundigen ontzettend aardig en deden ze een poging mij gerust te stellen. Leuk geprobeerd, die naald werd er niet minder naaldig van. Ik ging liggen in de stoel, er werd iets in elkaar gezet naast me, (denk ik, ik durfde heus niet te kijken) en toen .. en toen .. werd er een naaldje in mijn arm geprikt en hing ik aan het apparaat. Hupseflups geen gedoe, binnen een seconde was het klaar. Ik voelde een klein prikje en vervolgens voelde ik niks. MAN MAN MAN WAS DAT HET NOU???? Niks aan de hand dus! Alleen een stressballetje IN mijn hand. En een slang aan mijn arm.. Toen na een kwartiertje de boel weer losgekoppeld werd, mocht ik nog even blijven liggen. Ik luisterde nog even naar de radio en toen "On top of the World" van Imagine Dragons begon te spelen had ik het echt niet meer. Wat een energie! Euforie! Ik had het gedaan! Ik had bloed gedoneerd! Ik had misschien wel iemands leven gered! WAUW!
Op een stoel naast mij doneerde een iets oudere man bloed. Ik raakte met hem aan de praat. "Ik kom hier al jaren een paar keer per jaar om bloed te doneren, maar nooit besefte ik zó goed waar ik het voor deed als nu. Ik kom hier nu namelijk iedere dag. Mijn vrouw ligt hier in het ziekenhuis. Ze leeft van het bloed van andere mensen."
Vandaag, 17 juni, was het dus weer zo ver. Weer neem ik je graag mee. Want weet je? Jij bent een potentiele bloeddonor! Jij bent hard nodig! Wist je dat één op de vier Nederlanders ooit bloed nodig heeft? Sommige mensen hebben bloed nodig omdat ze ernstig ziek zijn, maar ook als je een ongeluk krijgt of geopereerd wordt kan het zijn dat je bloed verliest en dat je bloed van een ander nodig hebt. Ook tijdens een bevalling kun je veel bloed verliezen en een bloed transfusie nodig hebben. Het komt dus misschien veel vaker voor dan je denkt. Daarnaast is de kans dat je het zelf ooit nodig hebt dus ook best groot!
Oké, op naar Sanquin!
Hoe gaat dat dan? Bloed doneren?
Nee ho, niet zo snel. Eerst zorg je ervoor dat je goed gegeten en gedronken hebt. En nee Marieke, dus niet om 7 uur een kopje thee en vervolgens een kwartier voordat je bloed gaat geven een smoothie van Bakker Bart. Per keer doneer je 500 ml bloed, je moet dus genoeg drinken van te voren. Niet gelukt? Geen probleem, bij Sanquin is een hele aardige meneer (misschien soms ook wel mevrouw), die je graag van wat te drinken voorziet. Héél graag! Hij is ook héél aardig!
Okido, daar gaan we. De eerste keer dat je komt gaat het ietsje anders. Je hebt dan even een gesprekje en volgens mij wordt er dan een klein beetje bloed afgenomen. Dat onderzoeken ze om te kijken welke bloedgroep je hebt en of je bloed oké is. Niet spannend allemaal, gewoon lekker doen. :) Oké, ik ga je verder door de bloed-donatie-procedure loodsen.
Op de eerste etage van één van de zes miljoen gebouwen van het UMCG, waar Sanquin zich bevindt, meld ik me aan de balie. Ik lever mijn oproepkaart, die ik met de post heb gekregen, bij de receptioniste in, laat mijn rijbewijs zien en pak een pepermuntje uit de snoepjespot op de balie. Ik weet niet of dit de bedoeling is, maar ik heb mezelf niet onder controle. Ik krijg een lijst mee en ga aan een tafeltje zitten om hem in te vullen.
Na het invullen van de lijst leg ik hem in het postvakje van één van de verpleegkundigen of artsen van Sanquin. Er zit een mapje omheen hoor. Mocht je JA ingevuld hebben bij: Hebt u de laatste 12 maanden drugs gesnoven? Ziet niemand dat.
Ik weet eerlijk gezegd niet of de mensen die bij Sanquin aan het werk zijn verpleegkundigen of artsen zijn. Ze zijn in ieder geval cool. Ik zit nog maar een paar tellen of ik word omgeroepen. Samen met een verpleegkundige (ik ga er even vanuit dat het verpleegkundigen zijn hoor, anders wordt dit zo'n ingewikkeld verhaal), loop ik naar een spreekkamer. We kletsen nog even over de lijst die ik heb ingevuld en mijn hb-gehalte en bloeddruk worden gemeten. Ik ben geslaagd voor de test en mag meedoen! Joepie! hb-gehalte meten is trouwens ook een prikje. Even irritant, maar niet om te huilen ofzo. Bloeddruk is gewoon zo'n luchtbedje om je arm.
Okido, daar gaan we dan! Ik ga op een stoeltje zitten aan de linker kant van de zaal, daar staan namelijk alle stoelen waarin je in je linker arm geprikt kunt worden. Zodra er weer een stoel vrij is mag ik daarin gaan zitten. Omdat mijn bloeddruk op de een of andere manier nogal laag is altijd, wordt de stoel lekker achterover gezet, zodat ik kan liggen. Mevrouw Thea zet de handel weer in positie en ojee daar komt het moment. Nog even denk ik: Kan ik nog terug? Het blijft toch griezelig.. Maar gauw denk ik: Jemig watje, de mensen die dit bloed straks kunnen gebruiken moeten wel wat meer doorstaan dan dit miezerige .. En voor ik uitgepraat ben met mijzelf zit de naald erin. Ik grinnik even, was dat het? Wat kun je jezelf toch gek maken om niks..
Ik blijf nog even liggen, want dat moet van Thea.. Zodra ze de stoel weer in zit-stand heeft gezet mag ik aan tafel gaan zitten bij die ene aardige meneer die me een kopje thee aanbiedt. En natuurlijk: daar is de roze koek! Roze koek, gevulde koek, ontbijtkoek, soep, koffie, thee, sap, er is van alles! Ik lees nog een beetje in een tijdschrift terwijl ik mijn thee op drink, en voor ik het weet sta ik alweer buiten. Met ontzettend veel energie! En energie! En energie!!!!!! EN NU NOG STEEDS!!!!
Let's do this!
Nou jongens, dat was het al! That's all!! Niks geen huilie huilie, dat doen we gewoon even! Zo makkelijk is dat! Ik hoop echt heel erg dat ik je met dit verhaal ook een beetje heb kunnen motiveren om je aan te melden bij Sanquin. Het is zo'n kleine moeite en je red er mensenlevens mee. Echt waar! Bloed is zo hard nodig! En hé, als je dat niet interessant vindt, doe je het toch lekker voor jezelf. ;)
CAUSE I'M ON TOP OFF THE WORLD HEY! I'M ON TOP OF THE WORLD HEY! WAITING ON THIS FOR A WHILE NOWWWWW DREAMING OF THIS SINDS A CHIIIIILD! WOEHOEEEEEE!! tuutuutuutt
*Fading out*
*While dancing*
Oja! Weet je wat ook leuk is? Je kunt jezelf achteraf belonen omdat je trots op jezelf bent omdat je één van je angsten hebt overwonnen! Bijvoorbeeld door middel van een shirt met een haai en een vis.
Moi eem!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten